Πέντε είναι τα στάδια τής προσευχής κατά τόν Πρόκλο Τον πρώτο λόγο έχει η ΓΝΩΣΙΣ (Γνώσις = το γνωρίζειν, το αναγνωρίζειν – η σύνεσις, η είδησις, η νόησις Ησυχ) όλων των τάξεων των θεών προς τους οποίους θέλει να πλησιάσει ο προσευχόμενος γι΄αυτό και απαραίτητη η πυριθαλπής έννοια των. Τον δεύτερο λόγο έχει η προς τους θεούς ΟΙΚΕΙΩΣΙΣ (Οικείωσις = εξοικείωσις, προσαρμογή, ιδιοποίησις) η…
Δεν υπάρχουν χάσματα ή κενά στο σύμπαν, αφού κάθε οντότητα δεν επιτελεί μόνο το δικό της έργο, αλλά λειτουργεί και ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της προηγούμενης και της επόμενης. Ο Έλλην θρησκευτής θεωρεί το σύμπαν ως ολότητα που χαρακτηρίζεται από απεραντοσύνη καθόσον περιλαμβάνει όλα τα όντα που υπάρχουν, αλλά και όσα ενδέχεται να υπάρξουν και συνοχή, μιας και βασική αρχή της Ελληνικής θρησκείας είναι η…
Ο Διόνυσος λυτρώνει τον μύστη του ενόψει του Θανάτου. \ Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι που ο Θεός Διόνυσος λυτρώνει. Στο Ορφικό έλασμα της Πελλάνας λέγεται στον μύστη που κατευθύνεται προς τον Κάτω Κόσμο πως έχει τον διονυσιακό οίνο για ευλογημένη ευδαίμων τιμή, η λέξη ευδαίμων εκφράζει την επερχερχόμενη δια της μυήσεως αιώνια ευτυχία του ίδιου του μύστη. Ο οίνος καταναλώνεται κατά τη μυστηριακή λατρεία και…
οὗτος γὰρ μέγιστος καρπὸς εὐσεβείας τιμᾶν τὸ θεῖον κατὰ τὰ πάτρια, οὐχ ὡς ἐκείνου προσδεομένου, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς ἐκείνου εὐλαβεστάτης καὶ μακαρίας σεμνότητος εἰς τὸ σέβας αὐτοῦ ἐκκαλούμενον. βωμοὶ δὲ θεοῦ ἱερουργούμενοι μὲν οὐδὲν βλάπτουσιν, ἀμελούμενοι δὲ οὐδὲν ὠφελοῦσιν. (Πορφύριος, Προς Μαρκέλλαν) Αυτός είναι ο μεγαλύτερος καρπός της ευσέβειας, να τιμάς το θείο κατά τα πάτρια, όχι με την σκέψη ότι εκείνο έχει κάτι ανάγκη,…
Το παρόν άρθρο μπορεί ήδη εκ του τίτλου να φανεί σε πολλούς παράδοξο πριν όμως βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα καλό θα ήταν να ακολουθήσετε την συλλογιστική των γεγραμμένων μας και θα δείτε ότι δεν είναι ακριβώς παράδοξο. Πολλοί μελετητές έγκριτοι του Διονύσου ειδικά στις πρώιμες μορφές του το αναφέρουν, αλώστε, και σε εμάς κατά τις πρώτες αναγνώσεις των ακαδημαικών κειμένων για την αρχέγονη λατρεία του…
Με την Αριάδνη η ουσία της διονυσιακής γυναίκας αίρεται σε θαυμαστό μέγεθος. Είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της ομορφιάς που έχοντας το άγγιγμα του αγαπημένου της χορηγεί στην ζωή την αθανασία είναι όμως αναγκασμένη να πορευθεί έναν δρόμο στον οποίο αναπόφευκτος σταθμός είναι η θλίψη και ο θάνατος. Ονομάζεται ρητώς σύζυγος του Διονύσου (Ησίοδ.Θεογ.948. Ευριπ.Ιππολ.339), και όπως η Σεμέλη ως μητέρα, έτσι κι εκείνη ως αγαπημένη,…
Είναι πολύ γνωστό ότι στα αρχαία Ασκληπιεία οι θεραπευόμενοι άφηναν αναθηματικά προς ανταπόδοση της εκάστοτε θεραπείας που ελάμβαναν στα Ιδρύματα του Θεού, τα γνωστά Αναθήματα (Ανάθεμα και το ανατιθέμενον τω θεώ Σουίδα Λεξικό) Μια πρακτική βέβαια που πέρασε σχεδόν αυτούσια και στον χριστιανικό κόσμο με τον όρο Τάμα (τάμα < μεσαιωνική ελληνική τάμα < αρχαία ελληνική τάγμα < τάττω/τάσσω) Ας ξεκαθαρίσουμε όμως ευθύς εξ αρχής…
Ο μύθος διηγείται ότι ο κισσός εμφανίσθηκε με την γέννηση Διονύσου για να προστατεύσει τον μικρο Θεό από της φλόγες που κατέκαυσαν την μητέρα του(Ευρ.Φοιν.651). Λέγεται ότι κάλυπτε ολόκληρο τον οίκο του Κάδμου και ανέστειλε τις δονήσεις του σεισμού που συνόδευαν τους κεραυνούς(Ορφ.υμνος.47).Γι’αυτό οι Θηβαίοι θεωρούσαν ιερό για τον Θεό έναν περιτριγυρισμένο από κισσό κίονα,και ονόμαζαν μάλιστα τον ίδιο <περιελισσόμενο στους κίονες> (Διόνυσος Περικιόνιος.σχολ.εις Ευρ.φοιν.651).…
Συνεχίζοντας τον μύθο της γεννήσεως του Διονύσου, ο τελευταίος μόλις εγεννήθη παρεδόθη από τον Ερμή εις τα νύμφας της Νύσης – ενός όρους με αναρίθμητες πηγές και πυκνά δάση – όπου η Θεά Γαία προστάτευσε το έμβρυο καλύπτοντα το με σκιερά φύλα κισσού . Εκεί εμεγάλωσε ο Διόνυσος τροφοί του δε (σύμφωνα με τον Φερεκύδη) υπήρξαν οι νύμφες της Δωδώνης Υάδες – βροχεραί νύμφαι –…
Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο Διόνυσος ή Βάκχος είναι ο Θεός της δημιουργού δυνάμεως η οποία γονιμοποιεί την φύσιν υπό την επίδρασιν της λατρείας του οποίου το ελληνικόν πνεύμα υπήρξε γονιμότατον εις παραγωγήν πνευματικών και καλλιτεχνικών προϊόντων. Η παράδοσις μέσα από την στενόμυαλη ερμηνεία των διαφόρων “ειδικών” θέλει τον Διόνυσο σχετικά άγνωστον τον πρώτον Θεόν. Θεόν ο οποίος κατεξιώθη της θεότητος παρά των…