Αθώος ή Ένοχος
Άραγε πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτήν την έκφραση για πάσης φύσεως δικονομικά θέματα αλλά και γενικότερα ζητήματα παραβάσεως των κανόνων. Όμως ποια σχέση μπορεί να έχει η εν λόγω έκφραση με την Ελληνική Θεολογία όπου και επιλέχθηκε ως φράση τίτλου του τελευταίου, μετά από αρκετό καιρό, άρθρου μας;
Ποια η σχέση λοιπόν της έννοιας του Αθώου από κάθε ποινική πράξη με την Θεά Αρτέμις και με τoν Αθώο Δία αλλά και τον κάτοικο της περιοχής γύρω από το βουνό Άθως της Χαλκιδικής που βρίσκεται στην πολύπαθη Μακεδονία μας;
Ετυμολογία
ἀθῶος=α(στερ.)+θωή=ποινή ἀπό τό θέτω. Ἀθῶος ὁ χωρίς ποινή.
ἀθῷος, -ον (θωά, Ιων. θωιή), I. 1. ατιμώρητος, μη ένοχος, σε Ευρ. κ.λπ.· ἀθῴους καθιστάναι τινάς, το να εξασφαλίζεται η ασυλία, η ατιμωρησία τους, σε Δημ.· ἀθῷον ἀφιέναι, στον ίδ.· ἀθῷος ἀπαλλάττειν ή -εσθαι, το να φεύγει κάποιος ατιμώρητος, το να απαλλάσσεται ως αθώος, σε Πλάτ. 2. απαλλαγμένος από κάτι, με γεν., σε Αριστοφ. 3. αβλαβής, ανέπαφος από κάτι, με γεν., ἀθῷος τῆς Φιλίππου δυναστείας, σε Δημ. II. αυτός που δεν αξίζει τιμωρία, αυτός που δεν υποπίπτει σε σφάλμα ή σε πταίσμα, στον ίδ.
Ἄθῳος ή Ἄθωος, -η, -ον, αυτός που προέρχεται από το όρος Άθως, σε Αισχύλ.
(Etymologicum Magnum Lexicon, ed. T. Gaisford, Oxford 1848 , εκδ. ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ)
Μυθολογία
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το όρος Άθωνας συνδέεται με τη γιγαντομαχία μεταξύ των Γιγάντων και των Ολύμπιων θεών, ηγέτης των πρώτων ήταν ο Άθως. Ο Άθως πέταξε έναν τεράστιο βράχο εναντίον του Ποσειδώνα από τη Θράκη, αλλά αστόχησε και ο βράχος έπεσε στη θάλασσα, δημιουργώντας το όρος, στο οποίο δόθηκε το όνομά του. Η Σιθωνία οφείλει το όνοµα της στο Σίθωνα, το γιο του Ποσειδώνα. Χαλκιδική δε, ονομάστηκε εξ αιτίας του εποικισμού των Χαλκιδέων από την Εύβοια !
(http://mythagogia.blogspot.com/2016/03/blog-post_30.html )
Ελληνική Θρησκεία
Το όρος Άθως αποτελεί ένα από τα ιερότερα της ελληνικής θρησκείας όρος στο οποίο η κορυφή του είναι αφιερωμένη στον Αθώο Δία. Υπήρχε μάλιστα και ένα τεράστιο άγαλμα του στην κορυφή αυτή.
Εκτός όμως από τον Αθώο Δία πολύ σημαντική είναι και η λατρεία της θεάς της πνευματικής αγνότητας Αρτέμιδος. Πιο συγκεκριμένα στη Μονή Μεγίστης Λαύρας υπάρχει μία μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα, στην οποία απεικονίζεται ένα τεράστιο αυτί εντός πλαισίου, πάνω από το οποίο υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή: ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ. Από τους χαρακτήρες εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πλάκα ανήκει στην κλασική ελληνική περίοδο και χρονολογείται στον Ε΄ – Δ΄ π.Χ. αιώνα. Η τοποθέτηση της αναθηματικής πλάκας στο συγκεκριμένο σημείο είναι αφιέρωμα κάποιας Νεβρίδος στην θεά Αρτέμιδα και αποτελεί απόδειξη πως υπήρχαν ελληνικοί ναοί οι οποίοι κατεστράφησαν από τους χριστιανούς μοναχούς.
(https://stardust30.wordpress.com/2008/09/27/xersonisostouathokaiilatreiatisartemis/)
Ελληνική Θεολογία
Η θεά Άρτεμις όμως ως εξάρχουσα κατά την ελληνική θεολογία της πνευματικής αγνότητος με τα αρχετυπικά της βέλη τόξευε σε κάθε απόπειρα παραβάσεως των ιερών κανόνων από τους θνητούς.
Ας δούμε ένα πολύ μικρό απόσπασμα Ελληνικής Θεολογίας του Πρόκλου για την Ελληνίδα Θεά από τα πάμπολλα που υπάρχουν στα κείμενα της Ελληνκής θεολογίας και αυτό περισσότερο για να κατανοήσουν οι αναγνώστες του παρόντος το ότι η εν λόγω Θεά ουδεμία σχέση έχει με αυτό που μας έχει παραδωθεί απλά η θέα του κυνηγιού αλλά και αυτή όπως και όλοι οι Ελληνες θεοί κατά την εξέταση των μυθολογικών τους παραδεδομένων εννοιοδοτούν πολύ βαθύτερες εσωτερικές λειτουργίες και κοσμικές αρχές.
« Διότι εκεί εγκατεστημένη η Θεά Αρτέμιδα πληρούται από αγνές δυνάμεις, από μέρους των αμείλικτων θεών, ενώ ατενίζει την πηγή της αρετής και ασπάζεται την παρθενία της, και πραγματικά, εκείνη <<δεν εγκαταλείπει την παρθενία της, όπως λέει ο χρησμός. Νοώντας λοιπόν εκείνη δίνει υπόσταση και στην αρετή των αρχών, και διαχωρίζεται από κάθε επαφή και σύζευξη, από κάθε πορεία προς τον κόσμο της γένεσης. (Πρόκλος, Εις τον Κρατύλον Πλάτωνος Εκλογαί χρήσιμοι 179, 1-15)
Ο Αθώος λοιπόν είναι ο κάτοικος της χερσονήσου της Άθου ( όπως αντίστοιχα και ο κάτοικος της νήσου Κω ονομάζεται Κώος). Οι κάτοικοι αυτοί είχαν την τύχη να διαβιούν σε ένα από τα αγνότερα και ιερότερα μέρη και μάλιστα τους χαρακτήριζε η πνευματική αγνότητά έως του σημείου που να μυθευεται ότι εάν τύχαινε κάποιος από αυτούς να κατηγορηθεί για οτιδήποτε τοτε αναφωνούσαν μα αυτός είναι ΑΘΏΟΣ δηλαδή διαμένει στα ιερά μέρη της Άθου αποκλείεται να διαπράξει οτιδήποτε εκτός ιερών νόμων ή κοινωνικών θεσπισμένων νόμων. Οι Αθώοι επίσης γνώριζαν με γνώμονα και τα ως ανω ετυμολογικά παραδεδομένα του άρθρου μας ότι οι Θεοί είναι απαλλαγμένοι από κάθε κακότητα και δεν υποπίπτουν σε σφάλματα όπως μας έχουν εσφαλμένως διδάξει και εδώ ας παραθέσουμε το «Αἰτία ἑλομένου θεός ἀναίτιος» ΠλάτωνοςΠολιτεία 617 C-E το ότι δηλαδή για τις εσφαλμένες επιλογές μας που μας ταλανίζουν δεν έχει ευθύνη ο εκάστοτε Θεός αφού «ο Θεός είναι απλός και αληθινός και στα έργα και στα λόγια και ούτε αλλάζει μορφή ούτε άλλους εξαπατά» Πλάτωνος Πολιτεία 382 e. Οι Αθώοι σε οποιο σημείο του όρους αλλά και των γύρω πεδινών περιοχών και να βρίσκονταν αισθάνονταν ορώμενοι το μεγαλοπρεπές αγαλμα του Αθώου Διός, οχι μονάχα την προστασία αλλά και την πιθανή επερχόμενη καταδίκη εαν υπεκυπταν σε οιαδήποτε παράβαση
Οι Αθώοι κατοικοι λοιπόν αλλά και εν γένει οι Έλληνες θρησκευτές επέδειξαν ένα υψιπετές φρόνημα απαύγασμα του οποίου αποτελούν και όλες οι εκφάνσεις του Ελληνικού πολιτισμού ο Φ. Νίτσε αποτύπωσε σε μία και μόνο πρόταση που αξίζει εν κατακλείδι να αποτυπωθεί: «Αυτό που προκαλεί κατάπληξη με τη θρησκευτικότητα των αρχαίων Ελλήνων είναι το φοβερό ποσοστό ευγνωμοσύνης που βγαίνει απ’ αυτήν — το είδος ανθρώπου που στέκεται έτσι μπροστά στη φύση και τη ζωή είναι πολύ ευγενές!» ( Βιβλίο Πέρα από το Καλό και το Κακό)
Αλλωστε η φυσική ευγένεια της ψυχής αποτελεί ενα απο τα ωραιότερα κοσμήματα του ανθρωπίνου όντος
Μετά την ανάγνωση του παρόντος όποτε ακούσετε αυτήν την λέξη Αθώος ωφείλεται πια αναλογίζεστε την εσώτερη σημασία της στην Ελληνική Θεολογία και όταν κάποιοι βρεθείτε εκεί κοντά να έχετε υπόψιν σας το γεγονός ότι υπήρξαν τα μέρη αυτά πανίερα πολύ πριν το 12ο αιώνα όπου οι χριστιανοί μοναχοί διαπράττοντας μία, κατά την γνώμη μας ένοχη πράξη, κατέλαβαν το Όρος του Διός και την Πάναγνης Αρτέμιδος.
