Το παρόν άρθρο μπορεί ήδη εκ του τίτλου να φανεί σε πολλούς παράδοξο πριν όμως βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα καλό θα ήταν να ακολουθήσετε την συλλογιστική των γεγραμμένων μας και θα δείτε ότι δεν είναι ακριβώς παράδοξο. Πολλοί μελετητές έγκριτοι του Διονύσου ειδικά στις πρώιμες μορφές του το αναφέρουν, αλώστε, και σε εμάς κατά τις πρώτες αναγνώσεις των ακαδημαικών κειμένων για την αρχέγονη λατρεία του…
Με την Αριάδνη η ουσία της διονυσιακής γυναίκας αίρεται σε θαυμαστό μέγεθος. Είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της ομορφιάς που έχοντας το άγγιγμα του αγαπημένου της χορηγεί στην ζωή την αθανασία είναι όμως αναγκασμένη να πορευθεί έναν δρόμο στον οποίο αναπόφευκτος σταθμός είναι η θλίψη και ο θάνατος. Ονομάζεται ρητώς σύζυγος του Διονύσου (Ησίοδ.Θεογ.948. Ευριπ.Ιππολ.339), και όπως η Σεμέλη ως μητέρα, έτσι κι εκείνη ως αγαπημένη,…
Είναι πολύ γνωστό ότι στα αρχαία Ασκληπιεία οι θεραπευόμενοι άφηναν αναθηματικά προς ανταπόδοση της εκάστοτε θεραπείας που ελάμβαναν στα Ιδρύματα του Θεού, τα γνωστά Αναθήματα (Ανάθεμα και το ανατιθέμενον τω θεώ Σουίδα Λεξικό) Μια πρακτική βέβαια που πέρασε σχεδόν αυτούσια και στον χριστιανικό κόσμο με τον όρο Τάμα (τάμα < μεσαιωνική ελληνική τάμα < αρχαία ελληνική τάγμα < τάττω/τάσσω) Ας ξεκαθαρίσουμε όμως ευθύς εξ αρχής…
Ο μύθος διηγείται ότι ο κισσός εμφανίσθηκε με την γέννηση Διονύσου για να προστατεύσει τον μικρο Θεό από της φλόγες που κατέκαυσαν την μητέρα του(Ευρ.Φοιν.651). Λέγεται ότι κάλυπτε ολόκληρο τον οίκο του Κάδμου και ανέστειλε τις δονήσεις του σεισμού που συνόδευαν τους κεραυνούς(Ορφ.υμνος.47).Γι’αυτό οι Θηβαίοι θεωρούσαν ιερό για τον Θεό έναν περιτριγυρισμένο από κισσό κίονα,και ονόμαζαν μάλιστα τον ίδιο <περιελισσόμενο στους κίονες> (Διόνυσος Περικιόνιος.σχολ.εις Ευρ.φοιν.651).…
Συνεχίζοντας τον μύθο της γεννήσεως του Διονύσου, ο τελευταίος μόλις εγεννήθη παρεδόθη από τον Ερμή εις τα νύμφας της Νύσης – ενός όρους με αναρίθμητες πηγές και πυκνά δάση – όπου η Θεά Γαία προστάτευσε το έμβρυο καλύπτοντα το με σκιερά φύλα κισσού . Εκεί εμεγάλωσε ο Διόνυσος τροφοί του δε (σύμφωνα με τον Φερεκύδη) υπήρξαν οι νύμφες της Δωδώνης Υάδες – βροχεραί νύμφαι –…
Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο Διόνυσος ή Βάκχος είναι ο Θεός της δημιουργού δυνάμεως η οποία γονιμοποιεί την φύσιν υπό την επίδρασιν της λατρείας του οποίου το ελληνικόν πνεύμα υπήρξε γονιμότατον εις παραγωγήν πνευματικών και καλλιτεχνικών προϊόντων. Η παράδοσις μέσα από την στενόμυαλη ερμηνεία των διαφόρων “ειδικών” θέλει τον Διόνυσο σχετικά άγνωστον τον πρώτον Θεόν. Θεόν ο οποίος κατεξιώθη της θεότητος παρά των…
Η επίταση του έντονου φιλοσοφικού ενδιαφέροντος των ερευνητών απανταχού της γαίας, για την ορφικοπυθαγόρεια παράδοση και την εσωτερική σημαντική της, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αιτιολογείται πολυδιαστατικά. Διάγουμε χωροχρονικά την φθίση του παλαιού και ταυτόχρονα την εκκίνηση του νέου κοσμολογικού κύκλου. Το ανθρώπινο γένος θα προσανατολιστεί αναπόδραστα, για να εκφύγει του οδυνηρού τέλματος που έχει περιέλθει, σε νέους πνευματικούς φωταυγείς ατραπούς. Η ανακάλυψη όμως…
Ένα από τα σημαντικότερα αντικείμενα του αδωνιακού τελετουργικού αποτελούν οι λεγόμενοι κήποι του αδώνιδος. Ήταν μάλιστα τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα τα αγγεία αυτά με την εν λόγω εορτή που σε πολλές κειμενικές αρχαίες πηγές η ίδια εορτή των Αδωνίων λαμβάνει την ονομασία των αγγείων αυτών, δηλαδή “Κήποι Αδώνιδος.”Τα αγγεία αυτά ήταν κατασκευασμένα κυρίως από πηλό (όστρακα), αλλά και κάνιστρα και χύτρες ή ακόμη και οιασδήποτε μορφής…
Στην παρούσα δημοσίευση έχουμε την τιμή να γνωστοποιήσουμε μερικά μόνο από τα εγκώμια που ξένοι επιφανείς ακαδημαϊκοί συνέθεσαν για το ύψιστο αυτό ελληνικό πνεύμα τον Μέγιστο Πλάτωνα. Η συλλογή αυτή συγκροτήθηκε από τον εμβριθή μελετητή του Πλατωνισμού και Νεοπλατωνισμού Ηλία Σταματιάδη και τον ευχαριστούμε! Στον Πλάτωνα συναντιούνται και από αυτόν προέχονται όλα τα θέματα της φιλοσοφίας, φαινεται πως στον Πλάτωνα η φιλοσοφία βρίσκει το τελος…
« Νύμφες, ονομάζουμε τις Ναϊάδες και τις δυνάμεις που προΐστανται των υδάτων, ενώ έτσι έλεγαν οι παλαιοί όλες αδιακρίτως τις ψυχές που κατεβαίνουν εν τη γενέσει. Και τούτο διότι οι παλαιοί πλησιάζουν προς το ύδωρ που έχει μέσα του θεία πνοή, όπως λέει ο Νουμήνιος, ο οποίος προσθέτει ότι για αυτό ένας προφήτης διακήρυσσε ότι πάνω στο ύδωρ κινείται θεού πνεύμα.» Πρόκλος «Εις τον Τίμαιον…