Συνεχίζοντας τον μύθο της γεννήσεως του Διονύσου, ο τελευταίος μόλις εγεννήθη παρεδόθη από τον Ερμή εις τα νύμφας της Νύσης – ενός όρους με αναρίθμητες πηγές και πυκνά δάση – όπου η Θεά Γαία προστάτευσε το έμβρυο καλύπτοντα το με σκιερά φύλα κισσού . Εκεί εμεγάλωσε ο Διόνυσος τροφοί του δε (σύμφωνα με τον Φερεκύδη) υπήρξαν οι νύμφες της Δωδώνης Υάδες – βροχεραί νύμφαι – .
Τώρα ως αναφορά το κισσό με τον οποίο η θεά Γαία προστάτευσε τον θεό και ο οποίος κισσός θεωρείται σαν ένα από τα ιερά φυτά του θεού Διονύσου. Ο κισσός είναι σύμβολο παλαιότητος. Κισσός σημαίνει παλαιός. Από αυτήν την λέξη προέρχεται και η βρισιά στην γλώσσα μας “γκιόσα”. Σημαίνει πρωτόγονη, αγράμματη, αστοιχείωτη, απολιθωμένη. Άρα ο Διόνυσος είναι παμπάλαιος Θεός και οι Έλληνες έχουνε συνείδηση της παλαιότητος του, γι’ αυτό και τον ονομάζουν Κισσαίο. Γι’ αυτό τον λόγο και ο κισσός είναι ένα από τα ιερά του φυτά….
Οι Κισσαίοι κατήγοντο από τους Βρύγες και ζούσανε στον Χορτιάτη. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα υπάρχει ο Κισσός στον Χορτιάτη. Ήταν οι Κισσαίοι που πολέμησαν τον Ξέρξη όταν είχε έρθει στην εδώ περιοχή…. Υπάρχει βέβαια και μία θεωρία που λέει ότι ο κισσός ονομάσθηκε έτσι από το κύω που σημαίνει φουσκώνω και περιτυλίγω. Δηλαδή ελέγχω χωρίς αρχή. Σαν τον κύκλο και καλύπτω τα πάντα. Αυτό ακριβώς κάνει και ο κισσός. Περιτυλίσσεται καλύπτοντας τα πάντα όπου τον φυτεύσει κανείς.
Άρθρο Διόνυσος-Ο Άρχων Του Υγρού Στοιχείου
‘Β μέρος “Διόνυσος -Κισσός”
Νέαρχος Εμμ. Παπαδόπουλος
