Καθένας από εμάς αισθάνεται ανυπέρβλητο δέος στο άκουσμα ενός Πλωτίνου, ενός Ιαμβλίχου ή ενός Πρόκλου. Το μέγεθος της προσφοράς των στην φιλοσοφία, την θεολογία, τον μυστικισμό και την επιστήμη είναι τεραστία. Οι φυσιογνωμίες των Νεοπλατωνικών φιλοσόφων ανοίγουν τις πύλες του πνευματικού φωτισμού, καθιστώντας με τις διδασκαλίες των έτοιμες τις οδούς στους κοινωνούς της Σοφίας.
Οι σχολές μετά των εκπροσώπων των ήσαν:
1) Η Νεοπλατωνική Σχολή Ρώμης: Κύριος εκπρόσωπος της οποίας ήταν ο Πορφύριος.
2) Η Νεοπλατωνική Σχολή Συρίας ή Συριανή Σχολή: Κύριος εκπρόσωπος της οποίας ήταν ο Ιάμβλιχος.
3) Η Νεοπλατωνική Σχολή Περγάμου ή Περγαμηνή Σχολή: Κύριος εκπρόσωπος της οποίας ήταν ο Αιδέσιος ο οποίος και την ίδρυσε, μαθητής του Ιάμβλιχου.
4) Η Νεοπλατωνική Σχολή Αθηνών που εμφανίζεται στις αρχές του 5ου αιώνα: Κύριος εκπρόσωπος της οποίας ήταν ο Αθηναίος Πλούταρχος που πέθανε το 431 και τον διαδέχθηκε ο Συριανός όπου και αυτόν διαδέχθηκε ο Πρόκλος . Διάδοχοι δε αυτού κατά σειρά ήταν ο Μαρίνος, ο Ισίδωρος και ο Δαμάσκιος που κατά τη Σχολαρχία του το 529 ο Ιουστινιανός με διάταγμά του έκλεισε τη φιλοσοφική αυτή σχολή των Αθηνών.
5) Η Νεοπλατωνική Σχολή Αλεξανδρείας ή Αλεξανδρινή Σχολή: Κύριος εκπρόσωπος της οποίας ήταν η Υπατία η οποία το 414 έπεσε θύμα της θηριωδίας του φανατισμένου θρησκευτικού όχλου στην Αλεξάνδρεια. Μαθητής της υπήρξε ο Συνέσιος ο μετέπειτα επίσκοπος της Πτολεμαΐδας.
6) Η Νεοπλατωνική Σχολή Κωνσταντινούπολης: Εκ της τελευταίας επίσης Σχολής προέρχεται και ο χριστιανός Ιωάννης ο Φιλόπονος. Τελευταίος εκπρόσωπος της Αλεξανδρινής Σχολής ήταν ο Στέφανος ο Αλεξανδρινός που επί Αυτοκράτορα Ηράκλειου δίδαξε τη φιλοσοφία αυτή στη Κωνσταντινούπολη δημιουργώντας έτσι την 6η Νεοπλατωνική Σχολή.
Ηλίας Σταματιάδης