Πέντε είναι τα στάδια τής προσευχής κατά τόν Πρόκλο
Τον πρώτο λόγο έχει η ΓΝΩΣΙΣ (Γνώσις = το γνωρίζειν, το αναγνωρίζειν – η σύνεσις, η είδησις, η νόησις Ησυχ) όλων των τάξεων των θεών προς τους οποίους θέλει να πλησιάσει ο προσευχόμενος γι΄αυτό και απαραίτητη η πυριθαλπής έννοια των.
Τον δεύτερο λόγο έχει η προς τους θεούς ΟΙΚΕΙΩΣΙΣ (Οικείωσις = εξοικείωσις, προσαρμογή, ιδιοποίησις) η οποία επιτυγχάνεται μέσω της καθάρσεως, αγνότητος, αγωγής, χρηστής συμπεριφοράς, δια τών οποίων προσφέρουμε ό,τι μας ανήκει υποτάσσοντας τάς ψυχάς μας εις Αυτούς.
Τον τρίτο λόγο έχει η ΣΥΝΑΦΗ (Συναφή = σύναψις,σχέσις, ένωσις, σύνδεσις, σημείον επαφής) μέσω της οποίας αρχίζουμε να πλησιάζουμε με την κορυφή της ψυχής μας την θείαν Ουσίαν (ρέπουμε προς Αυτήν).
Τον τέταρτον λόγο έχει η ΕΜΠΕΛΑΣΙΣ (Εμπέλασις = προσέγγισις) διότι ως εξής το Λόγιον (Λόγιον = χρησμός) ονομάζει τον σταθμόν αυτόν “Tώ Πυρί γάρ βροτός εμπελάσας, θεόθεν φάος έξει” (ο θνητός που θα πλησιάσει το Πύρ, θα λάβει εκ θεού το φώς)
Τον πέμπτο λόγο έχει η ΕΝΩΣΙΣ (Ένωσις = συγχώνευσις, μίξις, σύζευξις, γάμος) δηλαδή η ένωσις που συνδέει το ΕΝ της ψυχής μετά του ΕΝΟΣ του θεού πράγμα που είναι και το ΥΠΑΤΟΝ τέρμα της αληθούς προσευχής.
Νέαρχος Εμμ. Παπαδόπουλος
