Η Δήμητρα, όπως περιέχει κάθε ζωή, έτσι ακριβώς παρέχει και κάθε τροφή. Ως υπόδειγμα της μάλιστα έχει την Νύχτα (πράγματι, στο ορφικό απόσπασμα Νο.99, λέγεται ότι είναι των θεών η θείατροφός), εκείνη όμως είναι με τρόπο νοητό. Διότι για τους νοητικούς Κόσμους των θεών το νοητό είναιτροφή κατά τον χρησμό των Θεών (Χαλδαικό Λόγιο, 19). Η Δήμητρα, μάλιστα, ήταν η πρώτη που μοίρασε τις δύο τροφές που βρίσκονται στους θεούς, όπως λέγεται στο ορφικό απόσπασμα Νο.107 :
“επινόησε προπομπούς, συνοδούς και ακολούθους, επινόησε την αμβροσία και του ερυθρού νέκταροςτο ποτό, επινόησε το λαμπρό έργο των βουερών μελισσών”.
Όχι μόνο λοιπόν τη ζωή αλλά και την τηςζωής τελεσιουργία απογεννά η δέσποινά μας Δήμητρα, από τα επάνω μέχρι τα τελευταία. Διότι και η αρετή είναι η τελείωση των ψυχών. Έτσι, κατ’ εικόνα της αΐδιας αυτής διπλής δημιουργίας, και οι μητέρες που γεννούν μέσα στον χρόνο γεννούν το βρέφος και ταυτόχρονα δημιουργούν με φυσικό τρόπο το γάλα ως τροφή για το νεογέννητο – πράγμα που δεν κάνουν ούτε πριν ούτε μετά.
Πρόκλος “Σχόλια εις τον Κρατύλο του Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι”, 168.1 – 168.17