Ας εξετάσουμε λοιπόν εν συντομία στον παρόν αυτό άρθρο μας την τρισυπόστατη έννοια του λήμματος Ίερός και θα κατανοήσουμε πλείστα σημαινόμενα της Ελληνικής Ιεράς μας Θεολογίας < Ιερός > Με το επίθετο αυτό της Ελληνικής γλώσσης ἱερός -ά, -όν επισημαίνεται σημαντικά: Α. Ο θεϊκός, αυτός που βρίσκεται εντός της θεϊκής προστασίας, που εμπνέεται από τον Θεό, o αφιερωμένος στον Θεό, o άγιος, o ιερός, σεπτός, αμόλυντος.…
Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν Κικλῄσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον, ἠέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἠεροφεγγῆ, ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμῳ αὐδῇ, φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν, ἀστραπέα Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον, εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.
Οι αρχαίοι Έλληνες από τα πρωταρχικά στάδια εμφάνισης του πολιτισμού τους έδωσαν τεράστια σημασία στην χορευτική πράξη[1]. Υπάρχουν άλλωστε μέσα στους ελληνικούς μύθους, και γενικότερα στην λογοτεχνική παράδοση, πλήθος αναφορών για τον χορό και τους χορευτές. Ενδεικτικά επισημαίνουμε ότι ο χορός αναφέρεται στον μυθολογικό ορίζοντα των Ελλήνων, καθώς περιγράφεται, ήδη από τις αρχές της κοσμογονίας τους. Πριν ακόμη δηλαδή εμφανιστεί το ανθρώπινο γένος, όταν…
Ἄστρων ѳυμίαμα ἀρώματα Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς. Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης, ἐγκυκλίοις δίναισι περιѳρόνια κυκλέοντες. ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων, μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες, ѳνητῶν ἀνѳρώπων ѳείαν διέποντες ἀταρπόν, ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι, οὐράνιοι χѳόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς, αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, ΑΣΤΡΩΝ θυμίαμα, άρωμα Των Αστέρων των επουρανίων το ιερόν Φως επικαλούμαι, καί…
Θα σου πω, για να μην είσαι και εσύ ασεβής, όπως οι περισσότεροι. Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ασεβές από αυτό και τίποτα από το οποίο πρέπει να φυλάγεται καθένας περισσότερο, παρά από το να αμαρτάνει με λόγια απέναντι στους θεούς. Και δεύτερο έρχεται το να αμαρτάνει απέναντι στους θείους ανθρώπους. Πρέπει να δείχνεις μεγάλη περίσκεψη όταν πρόκειται να κατηγορήσεις ή να επαινέσεις κάποιον, μήπως…
ΖΕΥΣ Το ομοίωμα του Διός το έπλασαν κατά την ανθρώπινη μορφή, διότι νους ήταν σύμφωνα και μ΄αυτόν δημιουργούσε, ολοκληρώνοντας τα πάντα δια σπερματικών λόγων. Τον εμφανίζουν να κάθεται, υπαινισσόμενοι την σταθερότητα της δυνάμεως του. Έχει γυμνό το πάνω μέρος σώματος καθότι είναι φανερός στα νοερά και ουράνια μέρη του κόσμου, ενώ τα πρόσθια και κάτω μέρη είναι σκεπασμένα, καθότι είναι αφανής και απόκρυφος στα κάτω…
“Ο καθένας σύμφωνα με τα μέτρα της καταλληλότητας του υποδέχεται τη γνώση των θεών και την ενέργεια τους η οποία φθάνει μέχρις αυτούς. Και όταν απαλλαγούμε από την σύνθετη αυτή κατάσταση μέσα στις νοήσεις μας, τότε μόνο θα αποκτήσουμε συνείδηση των θεών κατά την παρουσία τους με τρόπο ανεξάρτητο από τις μορφές, όταν θα αποδημήσουμε την φαντασία, και αυτά που φθέγγονται οι θεοί θα τα προσπελάσουμε γνωστικά μέσω…
Αἰѳέρος ѳυμίαμα κρόκον Ὦ Διὸς ὑѱιμέλαѳρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές, ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα, πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα, ὑѱιφανὴς Αἰѳήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον, ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές, κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι. ΑΙΘΕΡΟΣ θυμίαμα, κρόκον Ω εσύ πού έχεις το υψηλόν κράτος του Διός πού είναι πάντοτε ακατανίκητον και έχεις μέρος των άστρων, του ήλιου και της σελήνης πού δαμάζεις…
Σωκράτης προς Σιμμία –Αλοίμονο, Σιμμία είναι αλήθεια πως πολύ δύσκολα θα έπειθα τους άλλους, πως δεν θεωρώ συμφορά αυτό που τώρα μου έτυχε, όταν ούτε εσάς δεν μπορώ να πείσω, αλλά φοβάσθε μήπως τώρα βρίσκομαι σε πιο δύσκολη θέση από ότι στον προηγούμενο βίο μου. Και όπως φαίνεται, δίνω την εντύπωση πως είμαι κατώτερος από τους κύκνους στην μαντική, οι οποίοι, όταν αισθανθούν ότι πρέπει…
Κάθε ηδονή και λύπη, σαν να έχει καρφί, καρφώνει την ψυχή στο σώμα και την διαπερνά και γίνεται ένα με αυτό και τον αναγκάζει να νομίζει πως είναι αληθινά αυτά που παραδέχεται το σώμα. Επειδή συμφωνεί με το σώμα και χαίρεται για τα ίδια πράγματα με αυτό και γίνεται τέτοια, ώστε ποτέ να μην πηγαίνει καθαρή στον Άδη, αλλά πάντα να βγαίνει διαποτισμένη από το…